🪅 เมื่อข้าจะต้องแต่งมาเป็นภรรยาเอกของปรปักษ์!🪅

ควิซนี้สร้างสรรค์โดย

Phakawadee โปรดแชร์ควิซนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้สร้างควิซ

1. หน้าตาของเจ้า

2. วันแรกที่เจอเขา แม่ทัพหลานโม่เซินทำสิ่งใดกับเจ้าจนเจ้าจะไม่มีวันลืม?

กลั้นน้ำตาไว้ แล้วเอ่ยเสียงแข็ง “ข้าคือภรรยาท่านตามกฎหมาย ไม่ว่าอย่างไร ท่านก็ไม่มีสิทธิ์เหยียบย่ำข้า!” B

มือกำหมัดแน่นพยายามไม่ให้เสียงสั่น “แล้วท่านแต่งข้าเพื่ออะไร...หากไม่ต้องการข้า!” C

เงียบ ไม่กล้าสบตา หัวใจเต้นแรงไม่รู้เพราะกลัวหรือโกรธ D

สะบัดหน้าหนี ก่อนกล่าวเยาะเย้ย “หากท่านไม่อยากได้ ข้าก็ไม่เคยปรารถนา!”

3. หลังจากคืนนั้น ท่านแม่ทัพวางกฎกับเจ้าว่าอย่างไรบ้าง?

Aตอบกลับเย้ยหยัน “เช่นนั้นข้าจะเรียกท่านว่าอสูรกายดีหรือไม่?” Bพยายามเอาใจ “ข้าเข้าใจเจ้าค่ะ ท่านแม่ทัพ ข้าจะไม่ขัดขืน” Cนิ่งเงียบรับฟัง แต่ภายในใจกำลังวางแผนคิดจะหนี Dกัดฟันแน่น แล้วกล่าวเรียบ ๆ “หากนั่นคือคำสั่ง ข้าก็จะจำไว้”

4. หลังจากอยู่ร่วมเรือนกันหลายวัน เจ้าเริ่มสังเกตว่าเขาทำสิ่งใดที่น่าแปลกใจที่สุด?

Aเริ่มสงสัย…หรือเขาจะเป็นคนสองหน้า? Bไม่กล้าคิดอะไร เผื่อใจไว้ก่อน Cหยิบยาขึ้นมาดื่ม แล้วพูดเบา ๆ “เจ้าร้ายแต่กลับใจดีในเงาเช่นนี้หรือ...” Dแอบยิ้มเล็กน้อย “เขาแอบห่วงข้ารึ?”

5. หลังจากเหตุการณ์กลางดึกคืนนั้น เจ้าตัดสินใจทำสิ่งใดต่อไปในเช้าวันถัดมา?

Aกล้าสบตาแล้วเอ่ย “ข้ามาเพื่อขอบคุณเรื่องยาคืนก่อน” Bแสร้งเฉไฉ “บังเอิญผ่านมาพอดี...หากท่านไม่พอใจ ข้าจะกลับเดี๋ยวนี้” Cประสานมือโค้งคำนับ “ข้าแค่มาเดินสูดอากาศ ไม่คิดล่วงเกิน” Dนิ่งเงียบไม่ตอบ ดวงตาสั่นไหวแต่ฝืนแสดงความกล้า

6. ในยามค่ำ ขณะเจ้ากลับเข้าห้อง เหตุใดเจ้าจึงต้องตกใจจนทำขันน้ำในมือหล่นแตก?

Aกลั้นน้ำตา แล้วเอ่ยเบา ๆ “หากท่านรังเกียจ ข้าจะไม่รบกวนอีก” Bยืนเงียบไม่ตอบ หัวใจเต้นแรงเพราะไม่รู้ความรู้สึกตัวเอง Cหยิบเศษขันน้ำขึ้นเก็บ พร้อมพูดเสียงเบา “ข้าไม่คิด...แต่ท่านทำให้ข้ารู้สึกเช่นนั้น” Dเงยหน้ามองเขา “แล้วท่านล่ะ? คิดว่าใจข้าไม่เจ็บเลยหรือ?”

7. หลังจากเขาถามคำถามนั้นในค่ำคืนนั้น เจ้ากลับไปนั่งนิ่งที่ริมเตียง เขาเงียบไปนาน ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ แล้ว… หลังจากเขาถามคำถามนั้นในค่ำคืนนั้น เจ้ากลับไปนั่งนิ่งที่ริมเตียง เขาเงียบไปนาน ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ แล้ว…

A“ข้า…แค่รู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ” B“ถ้าไม่รังเกียจ เหตุใดจึงไม่เคยแยแสข้าสักครั้ง” C“แล้วท่านล่ะ คิดยังไงกับข้ากันแน่” Dเงียบงันแต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยคำถาม

8. รุ่งขึ้น ข้าได้รับคำสั่งจากท่านแม่ทัพให้ไปอยู่ตำหนักเคียงข้างเขาอย่างเป็นทางการ เขามิได้เอ่ยปากเอง แต่ข้ากลับรู้ว่า… นั่นคือคำสั่งจากเขา ข้า… รุ่งขึ้น ข้าได้รับคำสั่งจากท่านแม่ทัพให้ไปอยู่ตำหนักเคียงข้างเขาอย่างเป็นทางการ เขามิได้เอ่ยปากเอง แต่ข้ากลับรู้ว่า… นั่นคือคำสั่งจากเขา ข้า…

Aกล่าวน้อมรับ แต่ในใจเริ่มระแวงว่าเขาคิดสิ่งใดกันแน่ Bแสร้งหัวเราะเบา “ไม่คิดว่าคนอย่างท่านจะต้องการเพื่อนร่วมเรือน” Cสวนกลับไปว่า “หากท่านรำคาญนัก จะไล่ข้าไปเสียเลยก็ได้” Dรับคำเงียบ ๆ แล้วยืนฟังคำสั่งต่อโดยไม่ปริปาก

9. คืนแรกในตำหนักเดียวกัน เขานอนบนเก้าอี้ยาว ข้าบนเตียง ฝนตกหนักมาก จู่ ๆ เสียงฟ้าร้องทำให้ข้าสะดุ้ง แล้วเขาก็… คืนแรกในตำหนักเดียวกัน เขานอนบนเก้าอี้ยาว ข้าบนเตียง ฝนตกหนักมาก จู่ ๆ เสียงฟ้าร้องทำให้ข้าสะดุ้ง แล้วเขาก็…

Aน้ำตาร่วงลงโดยไม่รู้ตัว แล้วพึมพำว่า “เจ้าช่างแปลกนัก…” Bพยักหน้าเบา ๆ ยอมให้เขานั่งอยู่ใกล้ๆ Cถามเขาว่า “เหตุใดจู่ๆถึงได้มาทำดีกับข้าเช่นนี้” Dเบือนหน้าหนี แต่ในใจกลับสั่นไหวรุนแรง

10. รุ่งเช้า ข้าตื่นขึ้นมาเห็นผ้าห่มของเขาถูกพับเก็บอย่างเรียบร้อย เขาไม่อยู่ในตำหนัก ข้าเดินตามกลิ่นชาจาง ๆ ไปยังลานฝึก แล้วก็พบว่าเขากำลัง… รุ่งเช้า ข้าตื่นขึ้นมาเห็นผ้าห่มของเขาถูกพับเก็บอย่างเรียบร้อย เขาไม่อยู่ในตำหนัก ข้าเดินตามกลิ่นชาจาง ๆ ไปยังลานฝึก แล้วก็พบว่าเขากำลัง…

A“แม้ข้าอ่อนแอ แต่ข้าก็ไม่ไร้ศักดิ์ศรีถึงขั้นต้องยอมให้ดูแคลน” Bเงียบไว้ในใจ แล้วหันหลังจากมาอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง C“หากท่านไม่อยากเห็นข้า ข้าจะถอยห่างเอง” D“ท่านฝึกดุจเซียนกระบี่… หากข้าอยากเรียนบ้าง ท่านจะสอนหรือไม่?”

11. หลังจากลานฝึก เขากลับตำหนักมาเงียบ ๆ ทว่ายามบ่าย… เขาเรียกข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับเขา และวางแผนบางสิ่งเกี่ยวกับวังหลวง ข้าเพิ่งรู้ว่าเขา… หลังจากลานฝึก เขากลับตำหนักมาเงียบ ๆ ทว่ายามบ่าย… เขาเรียกข้าไปนั่งร่วมโต๊ะกับเขา และวางแผนบางสิ่งเกี่ยวกับวังหลวง ข้าเพิ่งรู้ว่าเขา…

A“เหตุใดจึงไว้ใจข้า?” B“แม้ข้าจะโง่งม แต่ข้าจะไม่หักหลังท่าน” C“ข้าไม่อยากรับรู้เรื่องของท่าน…” Dนิ่งเงียบ แล้วสบตาเขาแน่นิ่งโดยไม่กล่าวสิ่งใด

12. หน้าตาของเขา (เลือกได้ตามใจเลยจ้า)

13. คืนนั้น…เขามิได้กลับตำหนัก ข้านอนไม่หลับ เดินออกมาที่ลาน เห็นเงาของเขาเพียงครึ่งอยู่ใต้ต้นบ๊วยที่โรยกลีบเต็มพื้นดิน… เขากำลัง… คืนนั้น…เขามิได้กลับตำหนัก ข้านอนไม่หลับ เดินออกมาที่ลาน เห็นเงาของเขาเพียงครึ่งอยู่ใต้ต้นบ๊วยที่โรยกลีบเต็มพื้นดิน… เขากำลัง…

Aนิ่งเงียบ แล้วเดินไปนั่งข้างเขา แหงนหน้ามองฟ้าเคียงคู่ B“แล้วท่านจะยอมให้ข้าอยู่ตรงนี้ต่อไปหรือไม่” C“ข้า…ก็ไม่รู้เช่นกันว่าหัวใจข้ายังเป็นของตัวเองหรือไม่” D“ใจท่านเคยเป็นของใครมาก่อนหรือไม่”

14. หลังจากค่ำคืนใต้ต้นบ๊วย ข้ากับเขาเริ่มมีบทสนทนามากขึ้น ทว่าอยู่มาวันหนึ่ง ข้าได้ยินเสียงเขาเถียงกับใครบางคนที่ด้านนอกตำหนัก เสียงนั้นบอกว่า… หลังจากค่ำคืนใต้ต้นบ๊วย ข้ากับเขาเริ่มมีบทสนทนามากขึ้น ทว่าอยู่มาวันหนึ่ง ข้าได้ยินเสียงเขาเถียงกับใครบางคนที่ด้านนอกตำหนัก เสียงนั้นบอกว่า…

หลังจากค่ำคืนใต้ต้นบ๊วย ข้ากับเขาเริ่มมีบทสนทนามากขึ้น ทว่าอยู่มาวันหนึ่ง ข้าได้ยินเสียงเขาเถียงกับใครบางคนที่ด้านนอกตำหนัก เสียงนั้นบอกว่า…

Aเดินเข้าไปช้า ๆ แล้วกล่าวว่า “หากท่านให้มา ข้าจะไม่ทำร้ายมัน” Bวิ่งหนีไปเงียบ ๆ หยาดน้ำตาร่วงก่อนที่เขาจะเห็น Cแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แล้วแอบซ่อนความรู้สึกไว้ในใจ Dเดินเข้าไป แล้วกล่าวอย่างหนักแน่น “ท่านไม่ควรมอบใจให้ข้า”

15. หลังเหตุการณ์วันนั้น เขาเริ่มถนอมข้ามากขึ้น พูดจานุ่มนวลขึ้น และหมั่นถามไถ่ความเป็นอยู่ จนกระทั่งวันหนึ่ง… ข้าถูกลอบทำร้ายในห้องหนังสือ ร่างข้าแทบสิ้นลมหายใจ เขาวิ่งเข้ามาหา… หลังเหตุการณ์วันนั้น เขาเริ่มถนอมข้ามากขึ้น พูดจานุ่มนวลขึ้น และหมั่นถามไถ่ความเป็นอยู่ จนกระทั่งวันหนึ่ง… ข้าถูกลอบทำร้ายในห้องหนังสือ ร่างข้าแทบสิ้นลมหายใจ เขาวิ่งเข้ามาหา…

หลังเหตุการณ์วันนั้น เขาเริ่มถนอมข้ามากขึ้น พูดจานุ่มนวลขึ้น และหมั่นถามไถ่ความเป็นอยู่ จนกระทั่งวันหนึ่ง… ข้าถูกลอบทำร้ายในห้องหนังสือ ร่างข้าแทบสิ้นลมหายใจ เขาวิ่งเข้ามาหา…

A“ข้ายัง…ไม่อยากจากท่านไป” B“ไม่เป็นไร…ท่านมาทันแล้ว” C“หากข้าตาย อย่าเสียใจเลย…” D“ชีวิตข้า…ก็เพื่อท่าน”

16. หลังจากข้ารอดมา เขาเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เขาสั่งปิดประตูตำหนัก ไม่ให้ข้าไปที่ใดอีก นัยน์ตาเขาเต็มไปด้วยความกลัวและความห่วงใย เขากล่าวว่า… หลังจากข้ารอดมา เขาเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เขาสั่งปิดประตูตำหนัก ไม่ให้ข้าไปที่ใดอีก นัยน์ตาเขาเต็มไปด้วยความกลัวและความห่วงใย เขากล่าวว่า…

A“ข้าไม่กลัวใคร แต่ข้ากลัวใจของท่านจะเปลี่ยนไป” B“ท่านทำเช่นนี้… เพราะรักหรือเพียงหลง?” C“หากท่านอยากขังข้าไว้ ก็จงขัง… แต่จงอยู่กับข้าด้วย” D“หากท่านปิดข้าไว้ ข้าจะคอยอยู่ข้างในนั้นจนกว่าท่านจะเปิดออก”

17. วันหนึ่ง เขาพาข้าออกจากเมืองหลวง เราหนีออกจากทุกอำนาจ ทิ้งยศถาบรรดาศักดิ์ไว้เบื้องหลัง เขาจูงมือข้าไปยังหุบเขาลับแลที่เต็มไปด้วยดอกเหมย วันหนึ่ง เขาพาข้าออกจากเมืองหลวง เราหนีออกจากทุกอำนาจ ทิ้งยศถาบรรดาศักดิ์ไว้เบื้องหลัง เขาจูงมือข้าไปยังหุบเขาลับแลที่เต็มไปด้วยดอกเหมย