เมื่อคุณเป็นแม่บ้านในหอพัก...

1. ต่อไปนี้ตัวละครจะชื่อว่าจีอึน สาววัยละอ่อนที่จับพลัดจับผลูมาเป็นแม่บ้านในหอพักแห่งหนึ่ง วันนี้เป็นการเริ่มงานวันแรกของเธอ ครั้งแรกกับการเป็นแม่บ้าน ครั้งแรกกับการพบนายจ้าง เธอเคาะประตูเบาๆ

2. A: สวัสดีค้าบบบ B: ส...สวัสดีค่ะ ฉันเป็นแม่บ้านที่จะมาเริ่มงานวันนี้ค่ะ B: อ่อครับ เชิญเข้ามาข้างในก่อนสิครับ เมื่อเธอเข้ามาก็เริ่มแนะนำตัว A: ฉันชื่อจีอึนนะคะ B: ผมชื่อมินนะครับ / ในใจเธอตอนนี้

3. : ทานข้าวมารึยังครับ ทานข้าวก่อนได้นะ : ทานมาแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ : นั่งพักก่อนแล้วค่อยเริ่มงานก็ได้นะ : ยังไงก็ช่วยแนะนำด้วยนะคะ : คับ(*^_^*）

4. งานก็ไกล้จะเสร็จแล้ว จะครบชั่วโมงบินในอีกไม่นาน คุณมินไม่มาให้เห็นเลย เอาแต่อยู่ในห้อง เดี๋ยวนะ เหมือนได้ยินเสียงเปิดประตู มิน: พักทานข้าวเที่ยงก่อนนะครับ จีอึน: เหลืออีกนิดหนึ่งก็เสร็จแล้วค่ะ

5. มิน: ก่อนไปทานข้าวที่นี่ได้เลยนะครับ / ออกมาบอกแค่นั้น รอยยิ้มของคุณมินสดใสและก็ดูจริงใจมากๆ แต่เราไม่รบกวนคุณมินหรอก เพราะเราก็เตรียมมา ทำงานเสร็จแล้วก็พักกินข้าวก่อนดีกว่า

6. แล้วก็หิวแล้วด้วยอ่า ขี้เกียจไปหาที่แวะกิน กินที่นี่เลยละกัน ไหนๆก็ได้รับอนุญาตแล้ว คุณมินดูใจดีมากเลย

7. และแล้วเวลานั้นก็มาถึง จีอึน: ฉันกลับก่อนนะคะ มิน: เดินทางปลอดภัยนะครับ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ จีอึน: ฉันต่างหากค่ะ

8. วันต่อมา วันนี้ก็มาเจอหน้าคุณมินอีกแล้ว(˚˃̣̣̥∩˂̣̣̥ ) จีอึน: สวัสดีค่ะ มิน: สวัสดีครับ / คุณมินยิ้มน่ารักอีกแล้วอะ งื้ออ มิน: ทานข้าวเช้าด้วยกันไหมครับ จีอึน: ไม่เป็นไรค่ะ ตามสบายนะคะ

9. (กินข้าวกับคุณมินเหรอ โอกาสฉันนน แต่ก็เกรงใจอะ เขาก็ชวนตามมารยาทปะ)​ มิน: ถ้าหิวก็หยิบของในตู้เย็นทานได้เลยนะครับ ผมอนุญาต จีอึน: ขอบคุณนะคะ

10. กม เซมารี กาฮัน ชิบเบ อิซซอ ~ ระหว่างที่ฮัมเพลงอย่างเพลิดเพลินอยู่นั้น เหมือนกำลังมีใครเปิดประตูเข้ามา ม่ายยยน๊าาา โจรเหรอ เข้ามาได้ยังไง ล็อครหัสไว้แล้วนิ ไม้ม๊อบในมือเตรียมพร้อมแล้วค่าา

11. จีอึน: พ...พวกนายเป็นใคร (มากันหลายคนด้วยโว้ยย แต่เดี๋ยวนะ โจรหล่อมากกก โจรพรีเมี่ยมเหรอ) : พวกผมเป็นเพื่อนเจ้าของห้อง แล้วคุณ... จีอึน: เอ่อ ฉันเป็นแม่บ้านที่นี่ค่ะ : อ่า

12. มิน: อ๊ะ! พวกนาย / คุณมินเดินออกมาพอดี เพื่อนอีกคน: กินนี่กัน ฉันซื้อมา เสียงในหัว↦ จีอึนเธอก็ไปทำงานสักทีสิ มายืนเบ๋ออะไรเล่า มิน: ขอโทษด้วยนะครับ เพื่อนผมมันมาไม่ได้บอก จีอึน: ไม่เป็นไรค่ะ

13. อีกคนหนึ่งไม่พูดอะไร แต่เข้าไปโอบไหล่คุณมิน เดินไปด้วยกัน งื้ออ ฉันละสายตาจากคุณคนนี้ไม่ได้เลย สักพักจานขนมถูกจัดเรียงเรียบร้อย คุณมินเดินเอาขนมมาแบ่งให้ด้วย แต่ไม่กินตอนนี้หรอก ใครจะกล้ากิน

14. "ย๊าา หกหมดแล้วม่อน" รู้สึกว่าจะเป็นเสียงของคุณเสื้อแดงพูดกับเพื่อน คุณคนที่ทำหกใส่เสื้อตัวเองน่าจะเดินมาเข้าห้องน้ำ " ขอโทษนะครับ" เขาขอโทษฉันที่ถูพื้นอยู่หน้าห้องน้ำ สมาร์ทแถมสุภาพอีกพ่อคุณณ

15. ได้ยินเสียงคุณคนหนึ่ง ร้องเพลงอะไรไม่รู้ให้เพื่อนฟัง ดูเขาเอนจอยกันมากเลย อยากร่วมวงด้วยจังㅋ

16. เพื่อนคุณมินแต่ละคน โฮ่ จีอึนเหมือนถูกรายล้อม ๕๕๕๕๕๕↣ เสียงในหัวจีอึน

17. คนเขียน↣ จีอึน เธอตั้งใจทำงานไหมเนี่ย " ตั้งใจสิ เห็นแบบนี้ฉันตั้งใจทำทุกซอกทุกมุมเพื่อคุณมินเลยนะ "

18. เข็มนาฬิกาเดินเร็วอย่างน่าขัดใจ ได้เวลาเลิกงานของจีอึนแล้ว " คุณมินคะ มีอะไรตรงไหนให้ฉันทำเพิ่มเติม หรือจะติตรงไหน บอกได้เลยนะคะ " คุณทำหน้าที่ได้ดีมากเลยครับ " คุณมินเขายิ้มให้เราด้วยอะ (ᴗ͈ˬᴗ͈)

19. " ต้องเปิดแบบนี้ค่ะ เดี๋ยวจีอึนทำให้ดู" เสียงบทสนทนานี้เกิดขึ้นหลังจากคุณมินกับเพื่อนถกเถียงกันเรื่องโซจู จีอึนก็เลยขอถือโอกาสนี้โชว์สกิลที่ได้จากซีรีส์มาซะเลย ว้าว! จีอึนเจ๋งมาก

20. ลืมบอกไปอันนี้เช้าวันใหม่แล้วนะ จนเข้าสู่มื้อเที่ยงของวันแล้ว ว่าแต่พวกพี่ดื่มกันแต่หัววันเลยรึ

21. : จีอึนอ่า มาดื่มด้วยกันสิ / พวกเขาเรียกฉันให้ดื่มด้วยหลังจากการชงเหล้าอันสนุกสนานของฉัน :ฉันยังอยู่ในเวลางานอยู่เลยค่ะ มิน:ไม่เป็นไรหรอก ฉันอนุญาต ราล์ฟ: เอ้า ดื่มสิ / พี่คนที่ชื่อราล์ฟส่งแก้วให้ฉัน

22. เอ๊ะ！เมื่อกี้นี้คุณมินเรียกแทนตัวกับเราว่าอะไรนะ ฉันเหรอ(?) เป็นเพราะฤทธิ์เหล้าหรือเปล่า กร้าวใจมากกก แล้วก็เป็นครั้งแรกที่พวกเขารียกชื่อฉันด้วยนะ แล้วก็พูดกับฉันเป็นเรื่องเป็นราวครั้งแรก

23. เสียงดังเจื้อยแจ้วอยู่นี่จะใครล่ะ ก็จีอึนไง ยืนแหกปากร้องเพลงบนเก้าอี้อยู่คนเดียว แถมเต้นให้ด้วย คนที่เหลือก็ครึกครื้นกันใหญ่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ร้องเพลงหมีสามตัวเนี่ยนะจีอึน

24. สภาพจีอึนตอนนี้ ถ้าจีอึนตอนมีสติมาเห็นคงภาวนาให้ทุกคนสร่างเมามาแล้วจำอะไรไม่ได้ อายชั่วลูกชั่วหลาน กว่าจะสงบลงได้ก็เย็นมากแล้ว จะให้กลับสภาพนี้ก็คงไม่ได้ มินเลยจัดการอุ้มจีอึนให้ไปนอนในห้องก่อน

25. ไม่ใช่ห้องมินหรอกนะแต่เป็นห้องที่ว่างอยู่ นี่ถ้าจีอึนตื่นขึ้นมารู้ว่ามินเป็นคนอุ้มตัวเองเข้ามา อาการจะเป็นยังไง ส่วนคนที่เหลือก็ไปกองกันอยู่เรียบร้อย มินเองก็ไปฟุบหลับในห้อง

26. เช้านี้น่าจะเป็นเช้าที่สดใสพอๆกับอากาศที่เป็นใจ ถ้าไม่ตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกหนักหัวเหมือนตอนนี้ แสงผ่านม่านหน้าต่างทำให้จีอึนค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา ' ห้องนอน ผนังห้อง หมอน ผ้าห่ม'​ สิ่งไม่คุ้นเคยเหล่านี้-

27. กระตุ้นให้จีอึนกระเด้งตัวตื่นขึ้นมา กวาดสายตามองไปรอบๆ นี่มันไม่ใข่ห้องเรา เราอยู่ที่ไหน จำได้ว่าเมื่อวานยังดื่มอยู่เลย แล้วไม่ได้กลับบ้านเหรอ หลับไปตอนไหน ค่อยๆรวบรวมสติ นึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน

28. ด้วยความที่ยังอยู่ในความทรงจำ ไม่ได้เลือนหายไปกับความเมา เลยลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากเหล้าเข้าปากหนักๆได้ ตายแล้วจีอึน นี่เธอทำอะไรลงไป ภาพลักษณ์สาวน้อยของเธอหายหมด หวังว่าจะไม่มีคนจำได้นะ

29. เออ ว่าแต่ห้องนี้ทำไมมันคุ้นๆ แว๊บแรกคิดว่าไม่ใช่สถานที่รู้จัก อาจเพราะพึ่งสร่าง แต่พอตั้งสติได้นิดหนึ่งกลับรู้สึกว่าห้องมันคุ้นเคยแทน หัวไม่โล่งเลย ก็แหงแหละไม่เคยดื่มหนักขนาดนี้มาก่อน

30. ตั้งสติอีกรอบ สำรวจห้อง พระเจ้า บ้านคุณมิน นี่มันห้องในหอคุณมินที่ฉันทำความสะอาดอยู่ทุกวัน แล้วฉันมาอยู่นี่ได้ไง หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้เลย (จะจำได้ไงก็เธอสลบไปแล้ว)​

31. ก๊อกๆ เสียงเคาะประตู " จีอึนอ่า...ตื่นรึยัง" โอ้ย อยากได้ยินแบบนี้อีกร้อยรอบ จีอึนอ่า :ตื่นแล้วค่ะ :งั้นผมเข้าไปนะ :ได้ค่ะ :เป็นไงบ้าง ยังเมาค้างอยู่ไหม :ก็นิดหน่อยค่ะ หนักๆหัว :แบบนี้แหละ

32. : ว่าแต่เมื่อวาน ฉันมาอยู่ในห้องได้ไงเหรอคะ จีมินชี้ไปที่ตัวเอง : ผมเป็นคนอุ้มเข้ามาเอง : ห๊า! อ...อุ้ม (คุณมินอุ้มเป็นคนอุ้ม ไม่จริง ฉันถูกเขาอุ้มเหรอเนี่ย กลั้นไว้ๆจีอึน ฉันเกิน​ฝันแล้ว)​

33. : ผมทำของกินแก้เมาค้างไว้ให้ เผื่อทุกคนด้วย ไปกินสิ : ค่ะ ขอบคุณนะคะ ฉันขอล้างหน้าก่อนนะคะ : โอเค ตามไปนะ / เขินอ่า พอล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็เห็นพวกพี่ตื่นพอดี : กัส ตื่นแล้วเหรอ พี่กัสทักอ่า

34. มิน: กินได้เลยนะจีอึน ข้าวเช้าก็เตรียมไว้แล้ว : ขอบคุณมากเลยนะคะ ราล์ฟ: มีไรกินบ้างง มิน: ไปล้างหน้าก่อนเลย พี่ราล์ฟเดินมาจะขอของกิน พี่มินดุเอา น่ารักดี ดูเหมือนจะเห็นทุกคน แต่ไม่เห็นพี่คีตะเลย

35. มิน: คีตะไปไหน ยังไม่ตื่นเหรอ นึกถึงไม่ทันไรพี่มินก็พูดถึงพี่คีตะขึ้นมา พี่มินไปปลุกพี่คีตะที่ี่ี่ี่ี่ี่ห้อง จะว่าไปเราขอกินก่อนแล้วกันจะได้รีบกลับบ้านไปอาบน้ำแล้วก็มาทำงานต่ออีก เหมือนจะขาดใครไปคนแฮะ

36. จริงสิ เมื่อคืนพี่พล็อตกลับไปก่อนนี่หน่า อ่า...พี่คีตะกะพี่มินเดินมานู้นแล้ว งัวเงียมาเชียว ท่าจะถูกบังคับ พี่รันเดินมาที่โต๊ะ ที่เหลือก็ล้างหน้าตาอยู่ น่าจะขุดกันนั่นมานั่นแหละ เมื่อคืนก็นอนกองกัน

37. รัน: ว้าว ซุปเหรอเนี่ย / จะว่าไปซุปของคุณมินแก้แฮงค์ดีเหมือนกันนะ มิน: ม่อนมากินข้าว ม่อน: มีไรกิน / ทุกคนกินข้าวเช้าด้วยกัน แต่เออวันนี้เราก็กินกับเขานิ วาสนาเธออีกแล้วจีอึน ได้กินข้าวกับเทพบุตร

38. กัส: ทำเองเหรอมิน มิน: ใช่ / ใช่แล้ว คนที่มีสติที่สุดก็คุณมินนี่แหละ ราล์ฟ: จีอึนก็ไม่ตื่นยัน​เช้าเลยดิ จีอึน: แฮ่ กัส: เป็นไงมั้งอะเรา จีอึน: ตื่นมาก็มึนๆหัวนิดหน่อยค่ะ ราล์ฟ: คืนนี้เอาอีกปะ (─‿‿─)

39. ยังจะชวนอีกเหรอคะ ล้อฉันใช่ไหมเนี่ย ถ้ามีโอกาสก็อยากดื่มด้วยกันอีกนะ แต่ไม่เละเทะนะ อาย (; ⌣_⌣) มิน: วันนี้หยุดงานก่อนก็ได้นะ : ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขอกลับบ้านไปอาบน้ำก็พอ / พอทุกคนกินเสร็จก็แยกย้าย

40. หลังจากนั้นเราก็สนิทกันมากขึ้น (เวลาก็ล่วงเลยตามไปด้วย)​ เรียกทุกคนในกลุ่มว่าพี่ ยกเว้นคุณมินคนเดียวที่ยังเรียกคุณอยู่ คงเพราะเป็นเจ้านายด้วยมั้งแล้วเคยเรียกแบบนั้นมาตั้งแต่แรกอะ อยากเรียกพี่ก็เกรงใจ

41. มิน: วันนี้อยู่กินปิ้งย่างด้วยกันก่อนนะ จีอึน: โอเคค่ะ / ได้เวลาของปิ้งย่าง มิน: กินสิ จีอึน: ไม่รอทุกคนเหรอคะ : รอทำไม ไม่มีใครมาหรอก : หา！หมายความว่าไงคะ :เรากินกันแค่สองคน : ส..สองคน

42. นั่งกินไปสักพัก จู่ๆพี่มินก็เรียกชื่อฉันขึ้นมา : ทำไมเธอไม่เรียกฉันว่าพี่เหมือนคนอื่น ประโยคที่ทำให้ฉันถึงกับหยุดนิ่ง-

43. ความรู้สึกพลังงานบางอย่างถูกส่งเข้ามา จีอึน : ฉัน... ฉันแค่เกรงใจที่จะเรียก ไม่ใช่เพราะไม่อยากเรียก / ฉันพูดออกไปตามตรง อยากบอกเหลือเกินว่าในใจฉันเรียกพี่มาตลอด จีอึน : ฉันแค่กังวล ไม่รู้เหมือนกัน

44. มิน: เรียกสิ เรียกฉันว่าพี่ / เราต่างสบตากัน จีอึน: ได้ค่ะ พี่มิน / พี่มินยิ้มแป้นเลยอ่า มิน: คืนนี้อยู่ดึกหน่อยนะ ได้ไหม จีอึน: ได้ค่ะ พี่มิน / พี่มินรินเหล้าให้ แล้วก็ยิ้มแก้มฉีกเลย

45. เหมือนปลดปล่อยเลยฉัน ขอบคุณนะคะพี่ มิน: จีอึนอ่า รินเหล้าให้พี่หน่อย งื้อออ มันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง / ตกดึกพี่มินก็มาส่งบ้าน เป็นครั้งแรกเลยที่พี่มินเห็นบ้าน แต่ก็ไม่ได้เข้าไป มีความสุขมากอะ^^

46. แก๊งพี่มินมาหา ตอนนี้แทบจะไม่ใช่แม่บ้านแล้ว แทบจะเป็นแก๊งเดียวกันแล้ว มิน: จีอึน เห็นนาฬิกาพี่ไหม จี: พี่ถอดไว้ห้องน้ำเปล่า ทุกคนดูอึ้งมาก ปฏิกิริยาเดียวกันหมด ตาโตหมดแล้ว แค่เรียกแทนตัวว่าพี่เอง อิอิ

47. รัน: เดี๋ยวๆ สองคนนี้มันยังไง ราล์ฟ: นั่นดิ ยังไง กัส: เหยื่อติดกับแล้วเหรอจีอึน / พี่ก้าพูดถูกใจ อิอิ แต่พวกเขาจะตกใจก็ไม่แปลก ปกติผมกับคุณตลอด แล้วกว่าที่ทุกคนจะมาก็ผ่านไปหลายวันแล้วจากวันนั้น

48. จีอึน: แฮ่ พี่มินให้เรียกมาได้สักพักแล้วอะ เดี๋ยวเล่านะ กัส: คีตะนอนดีๆ คีตะ: ยุ่ง จีอึน: พี่คีตะ ให้จีอึนอุ้มไปนอนปะ คีตะ: เอาดิ ↣ กางแขนพร้อม กัส: อุ้มมันไหวเหรอ *ก็อยากอุ้มอะ

49. ในวันหนึ่งที่ท้องฟ้าสดใสแต่คงไม่เท่าคนสองคน มิน: หันหลังมานี่หน่อย จีอึน: ทำไมอ่า มิน: หันมา ↦ พี่มินเอาสร้อยคอมาใส่ให้ เป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว ฉันหันไปมองหน้าพี่มิน มิน: ใส่ไว้นะ จีอึน: อื้อ

50. วันใหม่～ราล์ฟ: สร้อยคู่นี่คือ รัน: ว้าว *พี่มินเอามาใส่ตอนไหน เมื่อวานที่ให้สร้อยยังไม่เห็นเลย เหมือนสร้อยคู่จริงๆ จีอึน: เปล่าน๊า คือสร้อยนี่พี่มินเขาให้มา

51. กัส: อ่อ แต่ไอมินไม่ได้บอกว่ามันจะใส่ด้วยว่างั้น *พี่กัสรู้ทันตลอด ราล์ฟ: ล่อลวงเขานี่หว่ามิน *พี่มินทำตาเขียวใส่ /ม่อน: อย่าล้อน้องสิ / น่ารักดีนะว่าไหมความสัมพันธ์ของพวกเรา รักพวกพี่ๆทุกคนเลย

52. พอแค่นี้ก่อนเนอะ ขอโทษที่ลากยาว ตั้งใจให้จบแค่นี้จริงๆ อยากให้มีภาค2กันไหม 55555 ทำให้งง สับสนประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี่นะคะ ส่งท้ายกันด้วยข้อความนิดหนึ่ง