เมื่อคุณเล่นซีรีส์กับ V (เรื่องๆเล็กๆในร้านกาแฟ)

1. เมื่อคุณได้เป็นนางเอกของแทในซีรีส์

2. มาเข้าพล็อตเรื่องกัน นางเอกเป็นคนกลัวสังคม โลกของนางเอกไม่มีใครเลยนอกจากพระเอก นางเอกทำงานอยู่ที่ร้านกาแฟ พระเอกมากินกาแฟที่ร้านทุกวัน วันหนึ่งที่นางเอกอยู่ที่สถานีกำลังจะกลับบ้าน

3. พระเอกที่อยู่ที่นั่นพอดีสังเกตเห็น พระเอกช่วยนางเอกจากการถูกตาม เขาเข้าไปโอบเอวนางเอกแล้วเดินไปด้วยกัน เธอกำลังหวาดกลัว นางเอกจำพระเอกได้ว่าเป็นคนที่ชงกาแฟให้กินทุกวัน :ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยฉันไว้

4. วันรุ่งขึ้นพระเอกมาที่ร้าน นางเอกเอากาแฟมาเสิร์ฟ :ให้ฉันเลี้ยงกาแฟเป็นการตอบแทนนะคะ :ไม่เป็นไรคุณไม่ต้องเลี้ยงผมหรอก :ไม่ได้ค่ะ ให้ฉันตอบแทนคุณเถอะนะคะ :ดูทำหน้าเข้าสิ ก็ได้ ผมให้คุณเลี้ยงก็ได้

5. :นี่เป็นขนมที่ฉันทำเอง ช่วยรับไว้ด้วยนะคะ :คุณทำขนมเองด้วยเหรอ :ฉันทำทานเองน่ะค่ะ :อร่อยกว่าขนมร้านคุณอีกนะ (หลังจากกินเข้าไป) :อย่าพูดแบบนั้นเลยค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ :ผมพูดความจริง ขอบคุณสำหรับกาแฟนะ

6. ไม่รู้ยังไงนะแต่รู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ที่สถานีรถไฟแล้ว กะจะตามมาดูเขาจะดูเหมือนโรคจิตไหมเนี่ยเรา พระเอกคิดในใจ เขาแค่จะตามมาส่งเธอคนนั้น คงแค่กลัวเธอไม่ปลอดภัยในฐานะเพื่อนมนุษย์แหละมั้ง เห็นหน้ากันทุกวัน

7. ที่ร้าน : เมื่อวานกลับบ้านเป็นยังไงบ้าง (จากเมื่อวานก็ไม่มีคนตามแล้วนะ) :ก็ดีค่ะ :คุณกลัวไหม :กลัวค่ะ :ที่พักของคุณปลอดภัยไหม :น่าจะปลอดภัยค่ะ :น่าจะ แสดงว่าไม่แน่นอน :คงงั้นมั้งคะ งั้นฉันไปทำงานนะคะ

8. Next day :นี่กาแฟค่ะ :ขอบคุณ :ถ้าคุณมีอะไรให้ฉันช่วยบอกได้นะคะ :แล้วผมจะบอกนะ /เขายิ้มให้อย่างอารมณ์ดีเหมือนเคย ระหว่างที่เขากำลังจะกลับ :นี่ค่ะ ถ้าไม่รังเกียจ :เอามาให้ผมอีกแล้ว ผมบอกแล้วว่าไม่เป็นไร

9. เขาเห็นคุณทำหน้าจ๋อย เขาเลยรับถุงขนมของคุณไว้ น่ารักดีนะ เขาคิด :ผมรับไว้ก็ได้ คุณไม่จำเป็นต้องตอบแทนอะไรผมแล้วก็ได้ :ฉันยินดีค่ะ แล้ววันนี้ก็แอบไปส่งนางเอกเหมือนเดิม เพราะเธอเลิกงานเวลาเดิมอยู่แล้ว

10. มันก็เป็นแบบนี้จนวันเวลาล่วงเลยไป พระเอกตามไปส่งนางเอกขึ้นรถทุกวันโดยที่นางเอกไม่รู้ตัว บทสนทนาเล็กๆเกิดขึ้นทุกวัน จนเช้าวันนี้ :อีกคนหนึ่งไปไหน :คะ? :ผมหมายถึงพนักงานที่เสิร์ฟกาแฟให้ผมทุกวัน

11. :วันนี้เธอลาหยุดค่ะ :ขอบคุณครับ (ลาหยุดเป็นอะไรรึเปล่านะ) เช้าวันต่อมานางเอกมาทำงาน :เมื่อวานคุณเป็นอะไรรึเปล่า :ฉันไม่สบายค่ะ :ผมเป็นห่วงคุณมากนะ บทสนทนาหยุดอยู่แค่นั้น ลูกค้าคนใหม่เดินเข้ามา

12. วันนี้คุณก็กลับตามปกติ ไม่ทันได้ตั้งตัวคุณเกิดหกล้มขึ้นมา เขาวิ่งมาหาคุณอย่างลืมตัว :เป็นอะไรมากไหม :คุณ! คุณมารอรถไฟเหมือนกันเหรอ :เอ่อ...ใช่ คุณลุกขึ้นก่อน /เขาพยุงตัวคุณขึ้นมา :รถมาแล้ว

13. :ขึ้นคันเดียวกันไหมคะ :ใช่ เขาถือโอกากาสนี้ขึ้นรถไปกับคุณซะเลย จะได้ไปส่งถึงที่ด้วย :คุณลงตรงนี้เหรอคะ(ลงรถแล้ว) :ผมมาทำธุระน่ะ :ค่ะ งั้นแยกกันตรงนี้นะคะ เขาเห็นหอพักอยู่ไกล้ๆ เธอคงพักที่นี่แหละมั้

14. วันนี้เป็นเช้าที่หงุดหงิดเมื่อคนชงกาแฟไม่ใช่คุณ :ทำไมคุณไม่ชงกาแฟให้ผม เขาพูดอย่างเอาแต่ใจ คุณที่กำลังเดินผ่านเขาไปถูกเขาเรียกไว้

15. :พอดีวันนี้รุ่นพี่เธออยากจะชงให้คุณเองน่ะค่ะ(แล้วเธอก็เดินมาเสิร์ฟเองด้วย) :ไปชงกาแฟให้ผมใหม่ คุณนิ่งไปก่อนจะตอบ :ค่ะ เขายอมจ่ายค่ากาแฟอีกแก้วหนึ่ง อารมณ์แบบฉันจะกินกาแฟฝีมือเธอเท่านั้น

16. วันหนึ่งหลังเลิกงานนางเอกเห็นป้ายโฆษณาท่องเที่ยวที่เกาะเชจู เธอยืนมองมันอย่างตั้งใจ เสียงหนึ่งดังขึ้น :อยากไปเหรอ :ฉันไปไม่ได้หรอก ฉันต้องเก็บเงิน เขาเงียบไปเหมือนใช้ความคิด :คุณหยุดวันไหน :คะ?

17. หลังจากวันนั้น :ไปที่หนึ่งกับผมหน่อยสิ :ทำไมต้องเป็นฉัน :ก็เพราะว่าเป็นคุณไง สุดท้ายก็มานั่งรถอยู่กับเขา :คุณกำลังพาฉันไปไหน :รอดูสิ เขาพูดยิ้มๆ

18. : มียอง ถึงแล้ว เขาปลุกเธอที่กำลังหลับ เธอกวาดสายตาดูรอบๆ :ที่นี่ที่ไหน :ลงไปดูดีๆสิ เธอลงรถตามที่เขาบอก :เกาะเชจู! นี่มันเกาะเชจูนิใช่ไหม เธอที่เคยมาครั้งแรกพูดด้วยความตื่นเต้น :ไปเดินเล่นกัน

19. เขาชวนคุณไปเดินเล่นแทนคำตอบ :ฉันไม่เคยมาเดินเล่นแบบนี้กับใครเลย ฉันไม่มีเพื่อน แล้วก็ชอบเก็บตัว :ผมไง ให้ผมเป็นเพื่อนคุณนะ :เพื่อนคนแรกเหรอ เธอพึมพำ ก่อนจะพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม

20. :อะไรเหรอ เธอถามเมื่อเขายกมือขึ้นมาในระหว่างที่นั่งอยู่ริมหาดด้วยกัน :ประสานมือไง เป็นเพื่อนกันแล้วอย่างเป็นทางการ เธอเอามือของเธอมาประกบกับมือของเขา :ขอบคุณนะ

21. แท: หิวแล้วไปกินข้าวกันเถอะ ในระหว่างที่เดินเธอพูดบางอย่างขึ้นมา :ขอบคุณนะ เขาที่รับรู้ความรู้สึกของเธอเป็นอย่างดี พอกินข้าวเสร็จเขาจะจ่ายค่าอาหารเอง :ให้ฉันช่วยจ่ายเถอะนะคะ

22. :คุณต้องประหยัดไม่ใช่เหรอ ผมเป็นคนพาคุณมา ผมก็ต้องรับผิดชอบ :ฉันอยากตอบแทนคุณให้ได้มากกว่านี้ :ถ้าคุณอยากตอบแทนผม เป็นอาหารอร่อยๆสักมื้อที่บ้านคุณดีไหม /เธอนิ่งไป :ไม่ได้เหรอ เขายิ้มเจ้าเล่ห์ :ได้สิ

23. ที่บ้านนางเอก เขากำลังกินอาหารฝีมือคุณ :อื้อ อร่อยนะเนี่ย อร่อยกว่าร้านหน้าสถานีที่คุณชอบซื้ออีกนะ :คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบซื้อข้าวหน้าสถานี :ผมบังเอิญเห็นน่ะ (เกือบไปแล้วไหมล่ะเรา เผลอลืมตัวจนได้)

24. :ฉันมีขนมนะ ฉันอบไว้ :ชอบทำขนมเหรอ :ความฝันของฉันคือมีคาเฟ่เล็กๆเป็นของตัวเอง :ดีจังเลยนะ พวกคุณได้ใช้เวลาด้วยกันอย่างเต็มอิ่ม

25. ผ่านไปไม่กี่วัน ที่สถานีคุณปวดท้องขึ้นมากระทันหัน จนคุณเดินต่อไม่ไหว เอามือกุมท้องอัตโนมัติ เขาเห็นความผิดปกตินั้นจึงเข้ามาหาคุณที่นั่งอยู่แบบไม่รีรอ :คุณเป็นอะไรมากไหม :คุณ...ฉันปวดท้องมากเลย

26. เขาพาเธอไปรับยาที่โรงพยาบาลและพาไปส่งบ้านด้วยรถส่วนตัว :ขอบคุณที่ดีกับฉันนะคะ เธอกล่าวก่อนจะลงจากรถ คราวนี้เธอไม่ได้ถามอะไรออกไป ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ข้างใน (ความบังเอิญที่ซ้ำซ้อน)

27. อย่างเช้าวันต่อมาเขาก็ซื้อขนมร้านไกล้ๆสถานีที่ฉันชอบกินบ่อยๆมาให้ บังเอิญเห็นเหมือนตอนข้าวกล่องอีกเหรอ วันไหนที่เจอกันที่สถานีก็ไม่ได้ซื้อกินวันนั้นด้วย และแล้วความสงสัยก็เก็บไว้ไม่อยู่

28. เลยตัดสินใจถามออกไป :ทุกครั้งที่ฉันลำบาก คุณต้องปรากฏตัวมาทุกที แค่บังเอิญเหรอ เขาเงียบไปเมื่อถูกจู่โจมด้วยคำถามแบบนี้ :ความจริงผมตามไปส่งคุณทุกวัน :ตั้งแต่เมื่อไหร่ :ก็ตั้งแต่ที่ผมช่วยคุณไว้ครั้งแรก

29. :คุณตามฉันไปถึงไหน :ก็แค่ยืนรอคุณขึ้นรถ :ตอนแรกผมก็คิดว่าผมแค่เป็นห่วงความปลอดภัยของคุณเพราะอย่างน้อยผมก็เห็นหน้าคุณทุกวัน แต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ผมว่ามันไม่ใช่ ผมไม่ได้โรคจิตนะ ผมแค่เป็นห่วงคุณ

30. เมื่อจบประโยคสุดท้าย เธอสวมกอดเขาอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน คำว่าเป็นห่วงกับการกระทำของเขาทำให้เธอซาบซึ้งเป็นอย่างมาก เธอกอดคอเขาไว้อย่างตื้นตันที่ไม่เคยมีใครทำอะไรให้เธอแบบนี้ ทั้งพาไปในที่ที่เธออยากไป

31. คอยดูแลและพร้อมจะปกป้องเธอ :ขอบคุณ ขอบคุณนะ เธอขอบคุณเขาไม่รู้กี่ครั้งที่รู้จักกันมา เธอพูดก่อนจะคลายกอด :ต่อไปคุณไม่ต้องไปส่งฉันแล้วก็ได้นะ :อะไรกัน จะไล่ส่งเลยเหรอ น่าน้อยใจชะมัด

32. :ไม่ใช่นะ ฉันแค่พูดเฉยๆ :งั้นวันนี้ให้ผมเอารถไปส่งคุณนะ (แผนสูงอีกแล้วนะ) พอเลิกงานเขาก็มารับเธอ แล้วก็ห้ามให้เธอปฏิเสธด้วย(เอาแต่ใจชะมัด) พอถึงเขาก็ลงจากรถ แล้วก็ตามไปส่งถึงหน้าห้อง

33. :เข้าไปดื่มอะไรข้างในก่อนไหม :ไม่หรอก แต่วันหยุดผมจะมาหาคุณ เขาบอกฝันดีก่อนจะกลับไป และแล้ววันหยุดที่ว่าก็มาถึง เขามาแต่เช้า :ชงกาแฟให้ผมกินแก้วหนึ่งสิ ผมอยากกินกาแฟฝีมือคุณ

34. 1ปีผ่านไป ร้านคาเฟ่ที่ภายในตกแต่งไว้เรียบร้อย มีอุปกรณ์ทุกอย่างครบครัน :คุณอยากพาฉันมากินที่ร้านนี้เหรอ แต่ไม่เห็นมีพนักงานเลย :ร้านนี้ยังไม่เปิดหรอก :อ้าว คุณมาก่อนเวลาเหรอ :เข้าไปในร้านกัน :เดี๋ยวสิ

35. เขาจูงมือเธอเข้าไป :ไหนคุณบอกว่าร้านยังไม่เปิดไง :ก็ยังไม่เปิดจริงๆเพราะรอเจ้าของอยู่ เธอได้แต่ขมวดคิ้วสงสัย แต่ความสงสัยก็เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทนเมื่อได้ยินคำนี้ :นี่ร้านของคุณ :อะ...อะไรนะ

36. :ผมทำร้านนี้ให้คุณ :ไม่จริงน่า :ไม่ได้โกหก นี่ของขวัญสำหรับเป็นแฟนวันแรกของเรา :เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะ :ก็กำลังจะเป็นวันนี้ไง คุณจะปฏิเสธเหรอ นี่มันการขอเป็นแฟนแบบไหนกันเนี่ย เธอคิด

37. :มียองอ่า ฉันรักเธอ ทุกอย่างเงียบลงอีกครั้งเมื่อได้ยินคำสารภาพรักพร้อมกับสรรพนามที่เปลี่ยนไป เธอสวมกอดคนตรงหน้า :ฉันก็รักคุณค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตของฉัน

38. :ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณ ขอบคุณที่ยอมให้ฉันเข้ามาในชีวิต ขอบคุณที่เดินเข้ามาในชีวิตของฉัน ขอบคุณที่บังเอิญให้ฉันเจอเธอ ฉันว่าจริงๆแล้วมันไม่ใช่ความบังเอิญหรอก โลกใบนี้เกิดขึ้นมาเพื่อให้เราได้เจอกัน

39. :ทั้งๆที่ฉันเป็นผู้หญิงธรรมดา :ไม่มีวันไหนเลยที่เธอไม่พิเศษสำหรับฉัน ยัยบ๊อง ทั้งคู่สวมกอดกันอีกครั้ง (จบบริบูรณ์แล้วน๊า)