ลุ้นรักคุณเลขา

1. คุณที่ชื่อ "จีอึน" มีหน้าที่เป็นเลขาของคุณท่านประธาน กาลเวลามักก่อตัวบางอย่างขึ้นมา อย่างเช่นสิ่งที่เกิดขึ้นกับหัวใจของเธอ 'รัก' / เสียงเรียกที่คุ้นเคยเหลือเกินดังขึ้น "จีอึน..."

2. วันนี้เป็นวันที่คุณไม่อยากมาที่ทำงานที่สุดแล้วมั้ง ไม่สิทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ เหมือนวันนี้ที่'ผู้หญิงคนนั้น' มาที่นี่

3. แม้จะเป็นเลขาคนเก่งมากแค่ไหนก็ต้องมีวันเปลี้ยกันบ้าง ลางานเพื่อเอาสังขารมาพักผ่อน คุณที่หอบแรงอันน้อยนิดหวังจะลงมาหาของกินหากไม่ต้องออกไปเปิดประตูให้ใครบางคน พระเจ้า'เขา'มาที่นี่ "ผมคงทำให้คุณตกใจ"

4. แต่คุณก็ไม่ได้ตอบออกไปหรอกนะ ของฝากพวกนั้นคงเป็นไปตามน้ำใจ แต่ลงทุนมาเองเนี่ยนะ แม้จะอยู่ด้วยกันมานานพอสมควรก็ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าบอสของเขามาเยี่ยมลูกน้องถึงที่

5. "คุณยังไม่ได้กินข้าวเช้าใช่ไหม เดี๋ยวผมใส่จานให้" คุณประธานพูดเองเสร็จสรรพ จีอึนได้แต่มองการกระทำของเขา

6. ตอนนี้เราก็มานั่งทานอาหารอยู่ด้วยกัน เรียกว่าฉันคนเดียวดีกว่า อีกคนเอาแต่นั่งจ้อง แบบนี้ใครจะกินลง (มันเขิน)

7. เขาก็ไม่ลืมนมสำหรับคนป่วย

8. เอาเป็นว่าคุณประธานจะมาด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม หัวใจของฉันทำงานหนักมากพอแล้ว ฉันไม่มีคำพูดอะไรกับเขาสักคำ หน้ายังไม่กล้ามองเลย ได้แต่นั่งจิ้มอาหารตรงหน้าเข้าปาก

9. "จีอึน... ปากคุณเลอะ" มือหนาสัมผัสเบาๆที่มุมปาก เป็นสัมผัสที่เหมือนกับโดนไฟช็อต จีอึนอึ้งไปชั่วขณะ อ๊ะ อ่าา นี่มันอะไรกัน จะลงระเบิดแบบนี้ไม่ได้นะบอส (ในใจบอสล่ะ)

10. ประธานPart -- การกระทำของผมมันเท่าทันความคิดของผม มันบอกให้ผมมาที่นี่ 'วันนี้ฉันลานะคะ' ผมรู้สึกประหลาดใจนิดๆเพราะตั้งแต่ทำงานมาจีอึนไม่เคยลาเลย แต่ก็นั่นแหละไม่น่าแปลกใจเท่าผมมาหาเธอ"ฉันอิ่มแล้วค่ะ"

11. "กินนมด้วยนะ" เลิกพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแบบนั้นสักทีเถอะ จะไม่ไหวแล้ว "คุณไม่กินด้วยหรือคะ"

12. วันแห่งจีอึนอยู่ได้ไม่นาน รุ่งเช้าต่อมาก็ต้องตื่นมาทำงานแล้วก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ใช่มันก่อนหน้าที่ประโยคนี้จะเกิดขึ้น "ขึ้นรถสิ ผมไปส่ง" แน่นอนว่าปฏิเสธไป แต่ "คุณไม่ควรปฏิเสธคำเชิญของเจ้านาย"

13. ปกติจะนั่งรถด้วยกันประจำอยู่แล้วก็เถอะเพราะต้องออกไปพบลูกค้าข้างนอกแต่นี่เป็นครั้งแรกไง ที่มาส่งที่บ้านจะไม่ให้จีอึนแปลกใจได้ไง หลังจากวันนั้นคุณบอสก็ทำตัวแปลกๆเรื่อยๆชวนไปกินข้าว ไปส่งที่บ้าน(ทุกวัน)

14. "ก็ผมไม่มีเพื่อนกินข้าว" นี่คือเหตุผลของคุณประธานสุดหล่อที่มาปรากฏตัวที่บ้านฉันในวันหยุด

15. "เดี๋ยวฉันทำอะไรให้ทานนะคะ" พูดแค่นั้นก็เดินไปทำเลย ครั้งแรกอาหารฝีมือฉันที่ทำให้เขาทาน

16. "ผมอยากกินของหวาน" หมดกัน คนตัวสูงร้องอยากจะกินของหวาน มาดขรึมหายไปไหนบอส

17. ไม่รู้ทำไมพอวันหยุดคุณต้องจะมาที่บ้านชอบมาไกล้ชิดนอกเหนือจากเรื่องงาน หรือเป็นเพราะเราเริ่มสนิทกันในฐานะเจ้านายกับลูกน้องแต่แบบนี้มันก็เกินไปไหม อย่าทำให้คิดไปเองเลย ขอล่ะ อย่างวันนี้ก็มาชวนไปซื้อของ

18. "ผมจะทำอาหารให้คุณกินบ้าง" ด้วยคำพูดนี้จึงเกิดเป็นอาหารหน้าตาแบบนี้ขึ้นมา สาบานเลยว่าจีอึนจะกินอาหารมื้อนี้อย่างตั้งใจ

19. "พรุ่งนี้ไปปิกนิกกัน" เสียงนี้เอ่ยออกมา จีอึนเงยหน้าจากจานอาหารหันมามองหน้าอีกฝ่ายอย่างตั้งคำถาม "พรุ่งนี้ไปปิกนิกกัน" พูดย้ำประโยคเดิมเพื่อบอกว่าเขาไม่ได้พูดเล่น

20. "เอารถคุณไปดีไหม ผมว่าเหมาะกับปิกนิกดี" แล้วพรุ่งนี้ที่ว่าก็มาถึง คิดไม่ถึงเหมือนกันแฮะว่าบอสจะขับรถแบบนี้

21. 'ปิกนิกของเรา' เรียกแบบนี้ได้ไหม จีอึนแอบคิดในใจ

22. เหมือนทุกอย่างกำลังจะดีนะ แต่ เราลืมอะไรไปรึเปล่า ผู้หญิง 'คนนั้น' ข่าวลือเรื่องคู่หมั้นของท่านประธานลอยมาไม่หยุด จนจีอึนอดได้ยินด้วยไม่ได้ กำลังจะหมั้นงั้นเหรอ

23. ทุกอย่างบนโลกย่อมมี วาระสุดท้าย ความรักก็เช่นกัน แต่กลับไม่ใช่การหมดรักสำหรับจีอึน แต่คือการอดทนต่อความรักต่างหาก จีอึนขอเลือกที่จะถอยออกมาเพื่อหนีจากความเจ็บปวดนี้ไปให้ไกล จดหมายลาออกถูกวางไว้บนโต๊ะ

24. Boss Part -- มันทำให้ผมแทบคลั่ง หลังจากเห็นจดหมายลาออกของจีอึน เขาไปโดยไม่บอกผมสักคำ การกระทำที่ผ่านมาทั้งหมดของผม ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลต่างๆนั่นเป็นเพียงข้ออ้างที่ทำให้ผมอยู่ไกล้จีอึน

25. จนกระทั่งจีอึนหนีไป ผมไม่กล้าปฏิเสธตัวเองอีกต่อไป ใช่...ผมรักเธอ ผู้หญิงคนนั้นกับข่าวลือเป็นเพียงสิ่งที่ครอบครัวผมจัดการขึ้นมาทั้งหมด 'ผมไม่เคยรักผู้หญิงคนนั้น' ผมผิดเองที่ไม่ชัดเจนแต่แรก

26. เขาตามหาจีอึนจนเจอ มันไม่ยากเท่าไหร่สำหรับเขาที่จะใช้อำนาจของตระกูล คุณประธานสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ปล่อยให้จีอึนไปไหนอีกแล้ว เขาทั้งคู่ปรับความเข้าใจกัน "ผมรักคุณ" เขาจูบเธอเบาๆ แต่เป็นจูบที่โหยหา

27. จบแฮปปี้เอ็นดิ้งนะ(~_^) เขาสองคนเป็นแฟนกันแล้ว คุณเลขาส่งข้อความหาคุณประธานในวันหยุดสุดสัปดาห์ พวกเขากำลังจะไปหากันอย่างที่เคย 'ฉันเตรียมขนมไว้รอคุณนะ'